เหตุผลที่ตังกระทู้นี้ขึ้นมาก็เพื่ออยากให้ตัวเองรู้ว่าไม่ได้มีแค่เราคนเดียวที่มีเรื่องแย่ๆให้คิดให้รู้สึก
เรื่องของผมมันเริ่มมาจากเพื่อนเขามาชอบผมส่วนตัวผมนันแค่อยากรักคนที่รักเราเราเลยคบกันช่วงๆแรกเขาก็ดีมากๆเพราะได้คบกับคนที่ตัวชอบแต่พอผ่านไปสักพักทุกๆอย่างก็เริ่มเปลี่ยนจากคนที่ยอมเราในนั้นเริ่มเป็นไม่ยอมและเราก็เริ่มทะเลาะเริ่มเลิกกันแต่ก็รีเทินกันหลายๆครั้งแต่ทุกครั้งที่เลิกตัวผมมักเสียใจเสมอเลยผมมักรู้สึกแบบว่าตัวเราไม่น่าจะมาเสียใจแต่ความรู้สึกมันก็บังคับไม่ได้หรอกถึงเสียใจแต่ก้มักยอมรีเทินกลับไปคบกันง่ายๆอยู่บ่อยครั้งเราคบกันนานก็เพราะรีเทินไปมานี่แหละแต่สุดท้ายเราก็เลิกกันไม่ใช่เขามีคนอื่นไม่ใช่เรามีคนอื่นไม่ใช่หมดรักแต่เราเข้ากันไม่ได้รีเทินเป็น10ครั้งปล่อยมือแล้วกลับมาจับมือกันใหม่มันก็ไม่แน่นพอสักทีมันให้ความรู้สึกโคตรแย่เลยนะความผูกพันมันย้อนมาทำร้ายเราอย่างมากมันไม่ใช่ความรักเด็กๆแล้วผ่านไปเขาทำใจได้แต่ตัวเรายังยืนอยู่ที่เดิมมันยิ่งแย่เขาไปใหญ่ความทรงจำดีๆเก็บไว้แต่บางทีมันก็ย้อนมาทำร้ายเราช่วงเวลาที่คบกันมามันแย่พอสมควรผมว่าผมเข้าใจคนที่เสียใจที่สุดในโลกคนนึงเลยละ
อยากให้มาแชร์ มาเล่า ความรักที่เจ็บๆแย่ๆกัน
เรื่องของผมมันเริ่มมาจากเพื่อนเขามาชอบผมส่วนตัวผมนันแค่อยากรักคนที่รักเราเราเลยคบกันช่วงๆแรกเขาก็ดีมากๆเพราะได้คบกับคนที่ตัวชอบแต่พอผ่านไปสักพักทุกๆอย่างก็เริ่มเปลี่ยนจากคนที่ยอมเราในนั้นเริ่มเป็นไม่ยอมและเราก็เริ่มทะเลาะเริ่มเลิกกันแต่ก็รีเทินกันหลายๆครั้งแต่ทุกครั้งที่เลิกตัวผมมักเสียใจเสมอเลยผมมักรู้สึกแบบว่าตัวเราไม่น่าจะมาเสียใจแต่ความรู้สึกมันก็บังคับไม่ได้หรอกถึงเสียใจแต่ก้มักยอมรีเทินกลับไปคบกันง่ายๆอยู่บ่อยครั้งเราคบกันนานก็เพราะรีเทินไปมานี่แหละแต่สุดท้ายเราก็เลิกกันไม่ใช่เขามีคนอื่นไม่ใช่เรามีคนอื่นไม่ใช่หมดรักแต่เราเข้ากันไม่ได้รีเทินเป็น10ครั้งปล่อยมือแล้วกลับมาจับมือกันใหม่มันก็ไม่แน่นพอสักทีมันให้ความรู้สึกโคตรแย่เลยนะความผูกพันมันย้อนมาทำร้ายเราอย่างมากมันไม่ใช่ความรักเด็กๆแล้วผ่านไปเขาทำใจได้แต่ตัวเรายังยืนอยู่ที่เดิมมันยิ่งแย่เขาไปใหญ่ความทรงจำดีๆเก็บไว้แต่บางทีมันก็ย้อนมาทำร้ายเราช่วงเวลาที่คบกันมามันแย่พอสมควรผมว่าผมเข้าใจคนที่เสียใจที่สุดในโลกคนนึงเลยละ